Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

V GC 334/15 - zarządzenie, wyrok Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu z 2016-01-29

Sygn. akt V G C 334/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2016r.

Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu Wydział V Gospodarczy w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Ciach

Protokolant: st. sekr. sądowy Barbara Sławińska

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2016r. w Tarnobrzegu

na rozprawie

sprawy z powództwa I. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo – Produkcyjno – Usługowa (...) K. I. w M.

przeciwko (...) S.A. w Ł.

o zapłatę 3 395, 02 zł

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w Ł. na rzecz powoda I. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo – Produkcyjno – Usługowa (...) K. I. w M. kwotę 3 395, 02 zł (trzy tysiące trzysta dziewięćdziesiąt pięć złotych dwa grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 września 2012r.;

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w Ł. na rzecz powoda I. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo – Produkcyjno – Usługowa (...) K. I. w M. kwotę 787 zł (siedemset osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia:

Sygn. akt V G C 334/15

Uzasadnienie
wyroku z dnia 29 stycznia 2016r.

Powód I. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo – Produkcyjno – Usługowa (...) K. I. w M. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w Ł. kwoty 3 395, 02 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 12 września 2012r. i kosztami procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podał, że pojazd A. L. w dniu 30 maja 2012r. został uszkodzony w zdarzeniu komunikacyjnym spowodowanym przez sprawcę który miał wykupioną polisę OC w pozwanym towarzystwie. W czasie naprawy pojazdu u powoda A. L. musiał korzystać z pojazdu zastępczego, aby prowadzić działalność gospodarczą. A. L. naprawił pojazd u powoda, a koszt naprawy nie przekroczył wartości rynkowej pojazdu z dnia szkody. Powód wskazał przy tym, że poza sporem pozostaje wartość rynkowa pojazdu na dzień szkody w wysokości 8 000 zł. Naprawa została wykonana według kalkulacji. W związku
z koniecznością naprawy pojazdu A. L. poniósł następujące koszty: holowanie, załadunek i rozładunek pojazdu - 336 zł netto, wynajem auta zastępczego - 1 980 zł netto, naprawa - 5 834, 04 zł netto. Powód wskazał, że pozwany naprawił szkodę w kwocie 4 755, 02 zł. Wyjaśnił, że decyzję o odmowie wypłaty odszkodowania pozwany już wydał 11 września 2012r. a więc od 12 września 2012r. pozostaje w zwłoce względem powoda. W dniu 27 maja 2015r. powód odkupił od A. L. wierzytelność dochodzoną niniejszym pozwem. Wcześniej reprezentował poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym prowadzonym przez pozwanego.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w dniu 10 czerwca 2015r. pod sygn. akt V G Nc 617/15, pozwany (...) S.A w Ł. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu potwierdził swoją odpowiedzialność za szkodę oraz przyznanie odszkodowania w wysokości 4 755, 02 zł w tym 1980 zł tytułem zwrotu za najem auta zastępczego, 366 tytułem zwrotu za holowanie uszkodzonego pojazdu. Zarzucił, że w sporze pomiędzy stronami pozostaje wartość rynkowa pojazdu przed szkodą. Pozwany zaznaczył, że przyjął charakter powstałej szkody jako całkowity. Stąd też ustalił wysokość odszkodowania poprzez pomniejszenie wartości pojazdu w stanie przed uszkodzeniem tj. 6 504, 06 zł o wartość pozostałości tj. 4 065, 04 zł, co w konsekwencji dało szkodę całkowitą wynoszącą 2 439, 02 zł zrekompensowaną poszkodowanemu.

Wobec skutecznego wniesienia przez pozwanego sprzeciwu nakaz zapłaty utracił moc
a sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt V G C 334/15.

Zobowiązany przez Sąd w trybie art. 207 kpc, powód w odpowiedzi na sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty podtrzymał żądanie pozwu kwestionując ustaloną przez pozwanego tzw. kwotę pozostałości uznając ją za zawyżoną. Zdaniem powoda, pojazd poszkodowanego był więcej wart niż 5 834, 04 zł. Podał, że zasadą jest naprawienie szkody poprzez przywrócenie stanu poprzedniego. Skoro powód przywrócił stan poprzedni pojazdu
w warsztacie i zmieścił się w wartości pojazdu wg stanu na dzień szkody, pozwany ma obowiązek zwrócić koszty tej naprawy w pełnej udokumentowanej wysokości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pojazd własności A. L. został uszkodzony w 30 maja 2012r. pod S. W. w wyniku wypadku komunikacyjnego. Ubezpieczycielem sprawcy tej szkody było Towarzystwo (...). Uszkodzony samochód A. L. został odwieziony na parking policyjny. A. L. zwrócił się do I. K., żeby zabrał samochód z parkingu celem naprawy. A. L. prowadzi działalność gospodarczą związaną z budowami, a auto wykorzystywał do przewożenia ludzi na budowę. Ponieważ nie znał się na naprawach, zlecił całą naprawę i później dochodzenie odszkodowania od ubezpieczyciela I. K.. Uszkodzony samochód to był V. (...) z roku 1995, samochód był niezawodny. A. L. wykonywał okresowe przeglądy i ewentualne naprawy auta u I. K. tj. wymianę oleju, rozrządy. Jest to egzemplarz z bardzo dobrej serii V.. Blacha karoserii była ocynkowana, samochód jest 9 osobowy, silnik 2.4 diesel, (...), wspomaganie kierownicy. Przebieg w dniu wypadku wynosił więcej niż 200 tys. A. L. w Polsce był drugim właścicielem, po sprowadzeniu auta z Niemiec. Kupił go za kwotę 18 tys. zł w roku 2007.

A. L. nie miał żadnej kolizji w okresie użytkowania samochodu, kupił go bezpośrednio do jazdy i go użytkował. Nie zauważył cech wskazujących na ewentualne uszkodzenia wcześniej. Przyjechałem z mechanikiem przed zakupem pojazdu i mechanik dokonał jego przeglądu.

A. L. osobiście zlecał naprawę samochodu I. K.. Po tej naprawie cały czas używa samochodu. Dla niego jest to samochód niezawodny.

I. K. zawsze naprawiał ten samochód i dlatego jemu A. L. oddał go do naprawy po wypadku. A. L. nie interesował się jakie I. K. ma stawki za naprawę, ale dotychczas je akceptował bo nie był drogi. I. K. naprawił wszystko
i oddał mu samochód gotowy do jazdy.

Dowód – zeznania świadka A. L. k. 51v-52

Za naprawę pojazdu I. K. wystawił A. L. fakturę VAT nr (...) w dniu 02 maja 2015r. na kwotę 5 834, 04 zł netto - 7 175, 87 zł brutto, którą A. L. uregulował.

Dowód – faktura k. 13

Za wynajem auta zastępczego w czasie naprawy uszkodzonego pojazdu I. K. wystawił A. L. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1980 zł netto - 2435, 40 zł brutto, którą A. L. uregulował.

Dowód – faktura k. 12

Za holowanie, załadunek i rozładunek pojazdu I. K. wystawił A. L. fakturę VAT nr (...) na kwotę 336 zł netto - 413, 28 zł brutto, którą A. L. uregulował.

Dowód – faktura k. 14

W toku postępowania likwidacyjnego, Towarzystwo (...) poinformowało poszkodowanego, że na podstawie oględzin uszkodzonego pojazdu marki V. (...) nr rej. (...) z dnia 18 czerwca 2012r. oraz wyliczenia jego naprawy, ustalił, że przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody jest ekonomicznie nieuzasadnione. W związku z powyższym odszkodowanie ustalone będzie w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu (przed zaistniałą szkodą) pomniejszonej o wartość pozostałości (wartość uszkodzonego pojazdu.).

Poszkodowany poinformował Towarzystwo (...), że szkoda jest rozliczana w ramach ubezpieczenia OC sprawcy szkody i w tym przypadku pojazd może być naprawiany do wartości rynkowej. Pojazd V. (...) nr rej. (...) jest pojazdem firmowym niezbędnym do funkcjonowania firmy.

Decyzją z dnia 11 września 2012r. (...) S.A. w Ł. poinformował poszkodowanego A. L., że w związku z zakończeniem postępowania likwidacyjnego uznaje roszczenia zgłoszone przez poszkodowanego za niezasadne i odmawia wypłaty odszkodowania z polisy OC sprawcy szkody.

Decyzją z dnia 25 lutego 2013r. (...) S.A. w Ł. poinformował poszkodowanego A. L. o przyznaniu kwoty 2 775, 02 zł odszkodowania w tym kwoty 336 zł netto z faktury nr (...) za holowanie uszkodzonego pojazdu i kwoty 2 439, 02 zł netto tytułem wartości szkody całkowitej ustalonej jako różnicę pomiędzy wartością pojazdu oszacowaną na dzień szkody w kwocie 6 504, 06 zł netto
a pozostałością w kwocie 4 065, 04 zł netto.

Decyzją z dnia 31 grudnia 2013r. (...) S.A. w Ł. poinformował poszkodowanego A. L. o przyznaniu kwoty 1 980 zł netto odszkodowania z faktury nr (...) za wynajem auta zastępczego.

Dowód – decyzje pozwanego k. 18, 19, 20, korespondencja email stron k. 15-17, 22, oświadczenia poszkodowanego k. 21, 11, kalkulacja naprawy nr (...) sporządzona prze powoda k. 23-25v, wyciąg z (...) dot. A. L. k. 10

Umową z dnia 27 maja 2015r. poszkodowany A. L. przeniósł na I. K. wierzytelność przeciwko (...) S.A. w Ł. z tytułu szkody z dnia 30 maja 2012r. w samochodzie V. (...)/Caravelle T4 o nr rej. (...)
w wysokości 3 395, 02 zł netto z roszczeniem m.in. o zaległe odsetki.

Dowód – umowa k. 8-8v

Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu w (...) V. wynosi 15 627, 07 zł netto przy stawkach 130 zł netto i na częściach oryginalnych – odpowiednio kwotę 19 221, 30 zł brutto. Jeżeli naprawa byłaby dokonana w takiej stacji to szkoda byłaby całkowitą.

Jeżeli naprawa w nieautoryzowanej stacji byłaby wykonana na częściach oryginalnych to również byłaby to szkoda całkowita.

Towarzystwo ubezpieczeniowe nie może przy takiej szkodzie narzucać stacji, która ma dokonać naprawy a także czy części mają być oryginalne czy stanowić zamienniki.

Wartość pojazdu stanie nieuszkodzonym na dzień szkody wynosi 8 500 zł brutto.

Szkoda rozliczona przez powoda nie doprowadziła do tzw. szkody całkowitej.
Powód wykazał, że naprawa w kwocie netto 5 834, 04 zł (7 175, 87 zł brutto) jest ekonomicznie uzasadniona. Powód nie przekroczył wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym.

Dowód – opinia biegłego sądowego k. 67-76v

Na podstawie w/w dowodów Sąd ustalił stan faktyczny, poddając je ocenie na podstawie art. 233 § 1 kpc. Na stronach spoczywał ciężar udowodnienia faktów, z których strony wywodziły skutki prawne (art. 6 kc). Przedłożone przez strony dokumenty prywatne stanowiły dowód tego, że osoby, które je podpisały, złożyły oświadczenia w nich zawarte (art. 245 kpc).
O materialnej mocy dowodowej tych dokumentów Sąd rozstrzygnął zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, o której wyżej. Twierdzenia i oświadczenia stron Sąd wziął pod uwagę przy ustaleniu stanu faktycznego w zakresie, w jakim nie były one wzajemnie kwestionowane
(art. 229, 230 kpc).

Opinia biegłego sądowego S. P. została sporządzona w sposób fachowy (art. 278 kpc). Opinia biegłego jest rzetelna, konkretna, rzeczowa. Do opinii zarzutów strony nie zgłosiły. Ustalenia i wnioski biegłego (jw.) Sąd przyjął za własne.

Zeznaniom przesłuchanego w sprawie świadka Sąd dał wiarę, albowiem były swobodne
i nieskrępowanie, ale i logiczne oraz spójne, a także nie kłóciły się z dowodami z dokumentów, pozwalając ustalić stan faktyczny w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 822 § 1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Ponadto, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego
w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia, o czym stanowi treść § 2 w/w artykułu.

W procesie bezsporna była odpowiedzialność pozwanego - na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, za szkodę spowodowaną zdarzeniem komunikacyjnym, które miało miejsce w dniu 30 maja 2012r. Fakt ten przyznał pozwany
w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

Przelew wierzytelności dochodzonej pozwem na powoda przez poszkodowanego również był bezsporny.

Sporna pomiędzy stronami była wysokość wynagrodzenia należnego za naprawę. Sporna była wartość pojazdu na dzień powstania szkody, a tym samym charakter szkody. Zdaniem pozwanego, była to szkoda całkowita a ustalona i przyznana przez niego kwota 2 439, 02 zł netto zaspokaja roszczenie z nią związane. Z kolei powód argumentował, że nie przekroczył ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy do wartości pojazdu na dzień szkody i dlatego pozwany powinien zrekompensować je w pełnej wysokości 5 834, 04 zł netto.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Zgodnie natomiast z art. 35 ustawy, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę
w związku z ruchem tego pojazdu.

Nie budzi żadnych wątpliwości, że istnieje adekwatny związek przyczynowy
(w rozumieniu art. 361 § 1 kc) między ruchem pojazdu kierowanym przez sprawcę zdarzenia komunikacyjnego a szkodą jako powstała w pojeździe poszkodowanego. Oznacza to dalej, odpowiedzialność gwarancyjną ubezpieczyciela tj. pozwanego w niniejszej sprawie wynikającą z umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody w mieniu wyrządzone przez kierującego pojazdem bez względu czy jest on posiadaczem pojazdu czy nie.

W ramach odpowiedzialności gwarancyjnej, zakład ubezpieczeń jest zobowiązany do wypłaty odszkodowania pieniężnego. Odszkodowanie ma wyrównać uszczerbek w sferze majątkowej poszkodowanego, polegający na utraceniu aktywów lub zwiększeniu (powstaniu nowych) pasywów. Przywrócenie do stanu pierwotnego w drodze restytucji naturalnej jest dokonywane zasadniczo przez osobę trzecią lub samego poszkodowanego. Zakład ubezpieczeń, jako odpowiedzialny gwarancyjnie za sprawcę szkody, pokrywa koszty tej restytucji.
O przywróceniu stanu poprzedniego można mówić wówczas, gdy stan samochodu po naprawie pod każdym istotnym względem (stan techniczny, zdolność użytkowa, części składowe, trwałość, wygląd estetyczny itp.) odpowiada stanowi tegoż samochodu sprzed wypadku.
W przypadku uszkodzenia samochodu naprawienie szkody winno przybrać postać naprawy auta, bądź wypłaty odszkodowania odpowiadającego kosztom tej naprawy.

Jeśli w wyniku wypadku samochodowego dojdzie do uszkodzenia cudzego pojazdu (lub innego mienia), posiadacz odpowiedzialny za szkodę (jego zakład ubezpieczeń) jest zobowiązany zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu uszkodzonego pojazdu.

Jak ustalono w procesie, poszkodowany zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu
powodowi w jego warsztacie. W tym warsztacie poszkodowany wykonywał okresowe przeglądy auta i jego bieżące naprawy w tym wymianę oleju, rozrządy. Powód dla poszkodowanego nie był drogim mechanikiem więc poszkodowany korzystał z jego usług. W przypadku uszkodzonego pojazdu, powód naprawił wszystko co wymagało skutkiem wypadku naprawy
i pojazd został oddany poszkodowanemu gotowy do jazdy. Poszkodowanemu zależało na naprawie pojazdu i dalszym jego użytkowaniu. Dla poszkodowanego jest to samochód niezawodny, egzemplarz z dobrej serii V., o którego poszkodowany dbał i nadal dba bo dobrze służył i służy mu nadal w prowadzonej działalności gospodarczej, świetnie sprawdzając się w przewozie pracowników na budowy. Poszkodowany kupił pojazd po sprowadzeniu go z Niemiec, jest drugim jego właścicielem, kupił go bezpośrednio do jazdy i go użytkował. Nigdy wcześniej podczas jego użytkowania nie miał żadnej kolizji. Kupując pojazd nie wykazywał on cech świadczących o ewentualnym wcześniejszym jego uszkodzeniu – podczas zakupu pojazdu był z nim mechanik.

Biegły sądowy ustalił, że szkoda rozliczona przez powoda nie doprowadziła do tzw. szkody całkowitej. Biegły ustalił, że powód wykazał, że naprawa w kwocie netto 5 834, 04 zł (7 175, 87 zł brutto) jest ekonomicznie uzasadniona. Biegły ustalił, że powód nie przekroczył wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym, którą biegły ustalił na kwotę 8 500 zł brutto. Ustalenia biegłego w powyższym zakresie Sąd uznaje za własne, dając im w pełni wiarę
z uwagi na wiedzę specjalistyczną posiadaną przez biegłego z dziedziny likwidacji szkód ubezpieczeniowych w pojazdach. Pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe zobowiązane jest zatem do zapłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe
i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy uszkodzonego pojazdu poszkodowanego na pozostałą dochodzoną pozwem kwotę 3 395, 02 zł.

Na wniosek pozwanego, biegły sądowy ustalił koszty naprawy pojazdu
w (...) serwisie (...), na częściach oryginalnych. De facto ustalenia biegłego w tym zakresie jeszcze bardziej świadczą za żądaniem pozwu.

W opinii biegły wskazał również, że towarzystwo ubezpieczeniowe nie może przy takiej szkodzie narzucać stacji, która ma dokonać naprawy a także czy części mają być oryginalne czy stanowić zamienniki. W rozpoznawanej sprawie, o zasadności naprawy pojazdu poszkodowanego w warsztacie powoda stanowią powyższe ustalenia Sądu.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 822 kc w zw. z art. 805 § 1 kc oraz art. 481 § 1 i 2 zdanie 1 kc powództwo należało uwzględnić i przyznać powodowi od pozwanego kwotę 3 395, 02 zł pozwem dochodzoną (5 834, 04 zł netto - 2 439, 02 zł netto) wraz
z odsetkami ustawowymi od dnia 12 września 2012r. tj. od dnia następnego po decyzji pozwanego z dnia 11 września 2012r. Przy zachowaniu należytej staranności po stronie pozwanego nie było żadnych przeszkód do przyznania odszkodowania w ww. kwocie decyzją
z dnia 11 września 2012r.

Zgodnie z art. 17a ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej,
w przypadku okazania zakładowi ubezpieczeń przez podmiot, któremu przysługuje odszkodowanie, nie będący płatnikiem podatku od towarów i usług, faktury (faktur) za naprawę szkody komunikacyjnej, zakład ubezpieczeń jest zobowiązany uwzględnić w odszkodowaniu podatek od towarów i usług. W niniejszej sprawie, poszkodowany jest płatnikiem ww. podatku, co oznaczało zasądzenie kwoty netto tytułem należnego odszkodowania na rzecz powoda.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc, przyznając powodowi od pozwanego tytułem ich zwrotu kwotę 787 zł w tym opłatę od pozwu 170 zł, opłatę od pełnomocnictwa 17 zł, koszty zastępstwa prawnego w ustawowej stawce minimalnej 600 zł.

Sędzia:

ZARZĄDZENIE

Odpisu wyroku i uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi pozwanego – r.pr. M. D. ( na wskazany adres korespondencyjny – k. 89).

Sędzia:

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Tomasz Sekucja
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Ciach
Data wytworzenia informacji: